LAS / ЛЕС

11.04 — 23.04.2022  Galeria Obrońców Stalingradu 17 w Szczecinie
Asysta: Dorota Chilińska i Katarzyna Lewandowska
 

Aga Schroeder /  Rafal Zwirek / Rodziewicz Rodziewicz / Julia Riks / Edyta Majewska / Magdalena Kos /  Jacx Staniszewski / Wiola Ujazdowska / Social Propaganda Riot / Aleksandra Ska / Alina Stsiatsova / Zuzanna Janin / Arek Pasożyt / Piotr Pawlak / Honorata Martin / Martyna Jastrzębska / Dorota Chilińska / Anna Kalwajtys / Dorota Androsz / Mariusz Babicki / Stowarzyszenie Juvenkracja / Anarchopornoopór / Osoby Aktywistyczne z Torunia 

Las to wystawa, która odnosi się to potężnego kryzysu humanitarnego, który ufizycznił się i zwizualizował na granicach różnych krajów. Trwa od lat, a od 2014 roku stał się bardzo widoczny w Europie. Wydawało się, że medialna śmierć Alana Kurdiego (2012-2015) spowoduje globalną zmianę w postrzeganiu Innego, spowoduje współ-bycie z Nim i współ-odczuwanie Jego. W momencie opublikowania pierwszego zdjęcia zwłok chłopca na plaży, ludzkość jakby na moment zatrzymała się, nastąpił interwał, przerwa. Była szansa na przenicowanie dotychczasowej wrażliwości, mocno przytępionej, pogubionej w meandrach kapitalistyczno-patriarchalnej rzeczywistości. Tak się nie stało. Dzisiaj kolejny raz doświadczamy okrucieństwa rządzących, którzy wywołują konflikty i wojny. Kolejny raz stajemy twarzą w twarz z niesprawiedliwością, segregacją, rasizmem wobec Drugiego - tego który potrzebuje pomocy, tego, ucieka przed złem. Warsan Shire w swoim wierszu Home napisała: „nikt nie opuszcza domu chyba że/dom to paszcza rekina/biegniesz tylko wtedy do granicy/gdy widzisz że całe miasto biegnie (…) opuszczasz dom tylko wtedy/gdy dom nie pozwala ci zostać/nikt nie opuszcza domu, chyba że dom cię wypędza (…) nikt nie wsadza swoich dzieci do łodzi/chyba że woda jest bezpieczniejsza niż ziemia (…) nikt nie wybiera obozów dla uchodźców/ani rewizji osobistej/kiedy twe ciało rozdziera ból/ani więzienia/bo więzienie jest bezpieczniejsze/od miasta ognia/i jeden strażnik więzienny/w nocy/jest lepszy niż ciężarówka/mężczyzn wyglądających jak twój ojciec (…) nikt nie opuszcza swojego domu/aż do chwili/gdy dom jest zdyszanym głosem w twoim uchu/mówiącym/wyjedź/uciekaj ode mnie już/nie wiem czym się stałem/ale wiem że wszędzie/jest bezpieczniej niż tutaj.”
Wystawa jest działaniem wspólnotowym, bardzo zależało na tym aby, każda Osoba, która przyczyniła się do jej powstania czuła się za nią odpowiedzialna. Chcieliśmy zbudować układ w pełni horyzontalny, wspierając się wzajemnie.

Wystawa jest próbą opowiedzenia o aktualnej sytuacji, ale też o stale zmieniających się kontekstach uchodźstwa, z którymi obecnie konfrontuje się Polska. Zdarzenia ze wschodniej granicy zainspirowały wiele osób artystycznych, do realizacji niezwykle empatycznych gestów, metafor, dokumentów i działań. Posłużyłyśmy się metaforą stołu, jako głównej przestrzeni wystawienniczej. Stół to miejsce wspólne, przy którym dokonuje się bezinteresowna wymiana. Przy stole można odpocząć i można zjeść, Przy stole czujemy się zaopiekowani i bezpieczni.

*Wiersz przeredagowany przez Ramat Musę na podstawie tłumaczenia Elżbiety Binswanger-Strefańskiej.

https://www.facebook.com/events/508660244229848

​

https://magazynszum.pl/las-w-galerii-obroncow-stalingradu-17/